Wprowadzenie do badania nad mepolizumabem
Mepolizumab, jako nowoczesny lek biologiczny, uzyskał ostatnio aprobatę do leczenia przewlekłego zapalenia zatok z polipami nosowymi (CRSwNP) w przypadkach, gdy standardowe terapie nie przynoszą rezultatów lub gdy choroba nawraca po endoskopowej operacji zatok (ESS). Przeprowadzone badania dostarczają nowych, istotnych informacji na temat skuteczności mepolizumabu w kontekście ciężkiej postaci typu 2 CRSwNP. W niniejszym artykule przedstawiamy wyniki badania retrospektywnego, które miało na celu ocenę skutków leczenia mepolizumabem w grupie pacjentów z ciężką, oporną na leczenie postacią CRSwNP.
Metody badawcze i analiza danych
W badaniu wzięło udział 27 pacjentów z ciężką postacią CRSwNP, którzy zostali poddani leczeniu mepolizumabem w dawce 100 mg podawanej podskórnie co cztery tygodnie. Zbierano dane demograficzne oraz kliniczne, takie jak wiek, płeć, współistniejące choroby (w tym astma, NERD – choroba układu oddechowego wywołana niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi oraz alergiczny nieżyt nosa), a także liczbę wcześniejszych operacji ESS i czas, jaki upłynął od ostatniej operacji. Pacjenci byli oceniani na początku badania oraz po roku leczenia, a wyniki analizowano pod kątem liczby eozynofilów we krwi, skali polipów nosowych (NPS), zmodyfikowanej skali Lund-Kennedy (mLKS), funkcji węchu oraz jakości życia (SNOT-22).
Wyniki badania: znacząca poprawa w wynikach klinicznych
W ciągu roku leczenia mepolizumabem, wszyscy pacjenci wykazali znaczną poprawę w badanych parametrach. Średnia liczba eozynofilów we krwi spadła z 800 do 85, co wskazuje na skuteczność leku w redukcji eozynofilii, która jest kluczowym czynnikiem w patogenezie CRSwNP. Wartości NPS zmniejszyły się z 5.6 do 3.0, a mLKS z 6.6 do 3.6, co również potwierdza poprawę stanu zapalnego w obrębie zatok. Co więcej, 92.6% pacjentów osiągnęło minimalną klinicznie istotną różnicę w skali SNOT-22, co oznacza poprawę jakości życia.
Poprawa funkcji węchu i jakości życia
Wyniki badania wykazały również znaczący wzrost w zakresie funkcji węchu. Skala SSIT wskazywała na poprawę z 5 do 9.6, a subiektywna ocena utraty węchu zmniejszyła się z 9.6 do 5.2. Zmniejszyła się liczba pacjentów z anosmią (brak węchu) z 22 do 12, co stanowi istotny postęp w leczeniu tej uciążliwej dolegliwości.
Analiza podgrupowa i czynniki wpływające na skuteczność leczenia
Przeprowadzona analiza podgrupowa wykazała, że jedynym czynnikiem wpływającym na gorsze wyniki w zakresie poprawy funkcji węchu była współistniejąca NERD. Nie zaobserwowano znaczących różnic w odpowiedzi na leczenie w zależności od płci, wieku czy historii palenia tytoniu. Pacjenci, którzy rozpoczęli leczenie mepolizumabem w ciągu 12 miesięcy od ostatniej operacji ESS, uzyskali lepsze wyniki w porównaniu do tych, którzy rozpoczęli leczenie po dłuższym czasie.
Dyskusja: znaczenie mepolizumabu w terapii CRSwNP
CRSwNP, szczególnie w postaci typu 2, jest schorzeniem trudnym do leczenia, które często nie reaguje na standardowe terapie. Mepolizumab, jako inhibitor IL-5, ma na celu redukcję eozynofilii, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapalnego i poprawy jakości życia pacjentów. Wyniki naszego badania potwierdzają wcześniejsze obserwacje, że mepolizumab jest skuteczny w redukcji objawów CRSwNP oraz poprawie jakości życia pacjentów.
Podsumowanie i wnioski z badania
Mepolizumab okazał się bezpieczną i skuteczną opcją terapeutyczną dla pacjentów z ciężką postacią CRSwNP, przyczyniając się do poprawy wyników klinicznych, jakości życia oraz funkcji węchu. Nasze badanie podkreśla potrzebę dalszych badań z większymi grupami pacjentów oraz dłuższymi okresami obserwacji, aby lepiej zrozumieć długoterminowe efekty leczenia mepolizumabem oraz jego interakcje z innymi metodami terapeutycznymi.
Bibliografia
Orlando Pietro, Vivarelli Emanuele, Minzoni Alberto, Licci Giuseppe, Accinno Matteo, Brugnoli Barbara, Matucci Andrea, Vultaggio Alessandra and Maggiore Giandomenico. Effects of Mepolizumab in the treatment of type 2 CRSwNP: a real-life clinical study. European Archives of Oto-Rhino-Laryngology 2024, 282(1), 265-272. DOI: https://doi.org/10.1007/s00405-024-09027-8.
